مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی در واقع همان باری است که ستون ها و دیوارها باید متحمل شوند. پی، ستون ها، دیوارها، تیرها، خرپاها، سقف و پشت بام اعضای اصلی ساختمان هستند. اعضای فرعی نیز شامل در و پنجره، دیوارهای تقسیم داخلی و کف های کاذب می شود. اما مهم ترین مسئله در میان باری است که به ساختمان وارد می شود. بار نیرویی است که به طور دائم از طرف سقف بر ستون ها و دیوارهای حمال وارد می آید که انواع مختلفی دارد.در واقع یکی از مواردی که در مقاوم سازی ساختمان باید به آن توجه کرد همین موضوع می باشد.

مقاومت مصالح ساختمانی
در مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی به دلیل تفاوتی که در ساختار سازه ها وجود دارد، مقاومت ساختمان ها در برابر حریق متفاوت است و به مصالح مورد استفاده و محتویات درون آن دارد. اعضای باربر در ساختمان باید واجد شرایط مقاومت در برابر حریق باشند.

در رابطه با مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی ساختمان ها از نظر مقاومت در برابر آتش سوزی به دو دسته تقسیم می شوند:

• ساختمان های مقاوم در برابر حریق
• ساختمان های غیر مقاوم در برابر حریق

ساختمان های غیر مقاوم نیز خود به دو دسته تقسیم می شوند:

• ساختمان های قابل احتراق محافظت شده
• ساختمان های قابل احتراق محافظت نشده

با بررسی مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی مشخص می شود که در ساختمان های قابل حریق در مدت زمان کوتاهی همه مصالح خواهند سوخت. اما ساختمان های قابل احتراق محافظت شده به عنوان مثال ساختارهای چوبی سنگین هستند که با ضخامت بیش از نیاز ساخته می شوند و با رنگ های مخصوص یا ورق نازک فلز یا گچ پوشانده می شوند و در واقع به این ترتیب در برابر حریق از آنها محافظت به عمل می آید. بسته به وسایل موجود مقاومت بالا می رود و زمان بیشتری برای کمک رسانی در اختیار ساکنان قرار می گیرد.

دیوار جداکننده
دیوارهای جداکننده از بخش هایی در ساختمان هستند که برای جدا کردن سالن ها، فروشگاه ها یا بیمارستان ها استفاده می شوند. این دیوارها برای محبوس کردن حریق های احتمالی و جلوگیری از توسعه آتش سوزی کاربرد دارند. همچنین، مانع از عبور دود و گازهای سمی و بخارهای قابل اشتعال به بخش دیگر می شوند. این دیوارها دو تا در دارند.

یکی از درها می تواند به شکل کشویی و در دیگر لولایی باشد به سمت بیرون باز شود. یا هر دو لولایی باشند و به بیرون و در خلاف همدیگر باز شوند. جنس درها باید ضد حریق باشد. مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی در این درها 4 ساعت طول می کشد.

در برخی از ساختمان ها می توان از طریق دیوار جداکننده در طبقه های افقی که امکان گسترش حریق وجود دارد، مقاومت بخشی از ساختمان یا همه طبقه را بالا برد و با نصب دیواری دیگر مانع از نفوذ آتش شد.

کنترل کردن حریق در داخل ساختمان
 علاوه بر مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی می توان از راه های دیگری حریق را در ساختمان کنترل کرد.

• استفاده از تنوره در ساختمان در محلی مناسب برای خارج شدن دود و حریق از بالای ساختمان که اطراف آن باید بسته باشد و راه ارتباط هر طبقه به طبقه دیگر وجود نداشته باشد.
• نورگیرها در ساختمان از بخش های بسیار خطرناک هستند. فاصله نورگیر تا دیوار خانه کناری باید 5/4 متر باشد. اگر فاصله کمتر باشد، باید ضوابط معینی برای آن در نظر گرفته شود. در غیر این صورت ممکن است از طریق نورگیر حریق به ساختمان کناری راه یابد.
• نازک کاری روی سقف، کف، دیوارها و غیره در توسعه حریق بسیار مؤثر است، به دلیل این که سطح همه بنا از طریق آن به هم مربوط می شوند.
• خروجی ساختمان ها باید امن باشند. دود و گازهای سمی حریق نباید از آن وارد شوند. ظرفیت خارج شدن تمام ساکنان را داشته باشد. همچنین، فشار هوا در راه خروج باید از فشار خود هوای داخل ساختمان بیشتر باشد.
• میزان اندازه عرض خروج برای هر یک نفر 56 و اندازه عرض برای دو نفر 112 سانتی متر است. اندازه عرض برای خروج صندلی چرخدار 69 و برای فرد با عصا 84 سانتی متر باید در نظر گرفته شود.

علاوه بر موضوع مقاومت مصالح ساختمانی در برابر حریق و آتش سوزی که راج آن توضیحاتی دادیم به موضوع پوشش مقاوم در برابر حریق می پردازیم.

پوشش مقاوم در برابر حریق
انواع پوشش مقاوم در برابر حریق در حفاظت اسکلت سازه با هدف بالا بردن مقاومت ستون های باربر در برابر حرات ناشی از حریق مورد استفاده قرار می گیرند. این پوشش ها علاوه بر پایدار نگه داشتن سازه، به ساکنان فرصت بیشتری برای فرار از حریق می دهند. همچنین، برای فضابندی ساختمان در برابر توسعه آتش سوزی کاربرد دارند. سطح مقاومت انواع پوشش مقاوم در برابر حریق به وسیله کوره های مخصوص و مطابق با استانداردهای اندازه گیری شده و نتایج بر طبق ضخامت خشک مورد نیاز ارائه می شوند.

انواع پوشش مقاوم در برابر حریق برای محافظت غیر عامل ساختمان
پاشش مواد معدنی:

در این شیوه، پوشش مقاوم در برابر حریق از طریق پاشش از ساختمان محافظت می کند. ضخامت پاشش این مواد معدنی به طراحی سازه و مدت زمان مورد نیاز مقاومت بستگی دارد. استفاده از این پوشش ها به علت اطمینان از عملکرد و دقت در اجرا از بقیه رایج تر است و البته نسبت به دو پوشش دیگر از مقاومت بیشتری برخوردار است. این روش قادر است 4 ساعت در برابر حریق از خود مقاومت نشان دهد.

رنگ های منبسط شونده:

در پوشش مقاوم در برابر حریق این پوشش ها به طور معمول بر پایه آب یا حلال و با ضخامت 6 میلی متر قابل اجرا هستند. در حرارت 270 تا 300 درجه سانتی گراد با وقوع واکنش های شیمیایی در آن گازهای خنک کننده ای آزاد می شود. سپس تا 20 برابر ضخامتشان زیاد می شود و یک لایه زغالی به وجود می آورد که سازه در برابر آتش سوزی مقاومت می کند. از آنها در سازه های فلزی استفاده می شود.

بوردها و پنل های ضد حریق:

این پوشش مقاوم در برابر حریق به شکل قطعات پیش ساخته هستند و در ضخامت 4 تا 5/4 میلی متر استفاده می شوند. هر چند کمتر از این پوشش ها استفاده می شود، اما برای حفاظت از سازه های فلزی، داکت ها، سقف ها، کف ها و دیوارها کاربرد دارند. مواقعی که بعد از اجرای سایر مواد یا بعد از اعمال برخی تغییرات و تعمیرات سازه ای به پوشش دهی عناصر بیشتر نیاز داشته باشد و امکان پاشش وجود نداشته باشد، از آنها استفاده می کنند.